DİZ OSTEOTOMİSİ

Prosedürün bir avantajı, kendi diz anatominizi koruyarak, başarılı bir osteotominin birkaç yıl boyunca eklem replasmanı ihtiyacını geciktirebileceğidir. Bir diğer avantaj, bir osteotomiden sonra fiziksel aktivitelere herhangi bir kısıtlama olmamasıdır. En sevdiğiniz aktivitelere, hatta yüksek etkili egzersize bile katılabilirsiniz.

Osteotominin dezavantajları vardır. Örneğin, kısmi veya total diz replasmanı ile karşılaştırıldığında, osteotomi sonrası ağrı rahatlaması öngörülebilir değildir. Osteotomiden iyileşme tipik olarak daha uzun ve daha zordur çünkü ameliyat olan dizinizde hemen kilo veremeyebilirsiniz.

Bazı durumlarda, bir osteotomiye sahip olmak daha sonra diz replasman cerrahisini daha zor hale getirebilir. Total diz protezi ve parsiyel diz protezi ile elde edilen sonuçlar çok başarılı olduğu için diz osteotomisi daha az yaygın hale gelmiştir. Yine de, birçok hasta için bir seçenek olmaya devam etmektedir.

Diz artriti için çoğu osteotomiler, dizinin iç kısmına çok fazla baskı uygulayan yaylı bir hizalamayı düzeltmek için tibia (shinbone) üzerinde yapılır.

Bu işlem sırasında tibianın dışından, dizin sağlıklı tarafında bir kama kemiği çıkarılır. Cerrah kamayı kapattığında, bacağını düzeltir. Bu, kemikleri dizlerin sağlıklı tarafına yaklaştırır ve hasarlı, artritik taraftaki kemikler arasında daha fazla alan oluşturur. Sonuç olarak, diz ağrılı tarafta basıncı hafifleterek daha dengeli bir şekilde hareket edebilir.

Tibial osteotomi ilk olarak 1950’lerin sonlarında Avrupa’da gerçekleştirildi ve 1960’larda ABD’ye getirildi. Bu prosedüre bazen “yüksek tibial osteotomi” denir.

Uyluk kemiğinin (femur) osteotomileri aynı teknik kullanılarak yapılır.